Theo wist het wel...
Ik ga jullie iets vertellen van jaren, jaren geleden. Toen Theo en ik nog jong en onbedorven waren, zal ik maar zeggen haha.
We zaten op het terras van restaurant ‘Duurstede’ van Paul Fagel.
Het zonnetje stond vrij laag en Theo had daar best last van.
‘Zullen we van plaats wisselen?’, vroeg ik.
‘Graag!’
Theo zit nog maar amper op mijn stoel of hij wordt bedolven onder een super grote flats. Het droop van zijn voorhoofd zo op zijn broek, zo op de stoel. Verbouwereerd keken we elkaar aan. Althans ik, Theo had moeite om zijn ogen open te houden.
Ik stak mijn hand op en de gérant kwam direct naar ons toegesneld. Met zijn lief, vriendelijk gezicht, doch met altijd iets droevigs over zich, vroeg ‘Pierrot’ wat hij voor ons kon betekenen.
Daarop sprak Theo de hilarische woorden: ‘hebben jullie hier vaker last van laag overvliegende koeien?’
‘Pierrot’ wist niet waar hij moest kijken, maar hij nam Theo direct mee naar achteren om hem weer een beetje toonbaar te maken.
Waarom ik jullie deze anekdote vertel?
Ik ben net met mijn auto erop uit geweest. Terwijl ik vanaf de Bruna terugloop naar de auto, laat ik bijna mijn gewonnen prijs van Puur! uit eten, het boek ‘Verrot Gezond’ uit mijn handen vallen.
Op mijn auto had zich namelijk iets héél verrots genesteld. En zo te zien zat het er al een paar dagen op.
Als eerste dacht ik aan de twee duiven van achter mijn huis. Zou het een wraakactie van hen zijn, omdat ik hun nest ik uit mijn plataan had verwijderd?
Of, en ja daar komt Theo om de hoek, zouden hier in Beuningen, net als in Wijk bij Duurstede toen, ook laagvliegende koeien wonen?
Weet je, zo komt Theo bijna elke dag wel even in mijn gedachten op bezoek. Even samen herinneringen ophalen. Ik praat, hij zegt niks terug.
Morgen is het zijn sterfdag, zijn achtste alweer. Maar de eerste hier in Beuningen. Hij is bij me, dat blijft voor altijd zo. Het voelt alsof ik samen met hem een grapje maak door samen een herinnering op te halen. Zo houd ik Theo dicht bij me.
Morgen proost ik op het leven. Op het goede, grappige, smaakvolle, soms sikkeneurige, humoristische leven dat wij saampjes hadden.
Santé!
