'Ik zie een ster'

Mijn herinneringen gaan vandaag 46 jaar terug in de tijd. Naar zaterdag 6 april 1974. De grote dag dat mijn zus en zwager in het huwelijksbootje stappen. Als (toen) 15-jarige vind ik dat heel spannend. En dat samen met mijn jeugdvriendinnetje die ondanks haar verjaardag die dag ook van de partij is.
Terwijl wij ’s avonds volop feesten, kijkt bijna heel Nederland thuis naar het Eurovisie Songfestival. ABBA wint en schrijft geschiedenis met het nummer Waterloo. Mouth and MacNeal eindigen voor Nederland als zevende met hun lied ‘Ik zie een ster’. Een knappe prestatie.

Ik maak nu even een flinke sprong in de tijd en kom uit bij augustus 2010, op het Vonken-weekend. Ontstaan eind jaren 70 nadat mijn schoonouders vanuit het westen naar het zuiden van Nederland verhuisden. Om vaders verjaardag niet te missen reisde de hele bups (elf zonen en dochters met aanhang en kinderen) met caravans en tenten voor een heel weekend af naar Reek.
Nu vele jaren later, pa en ma zijn ons reeds ontvallen, blijven we dat weekend nog altijd trouw. Wij, Theo en ik, hebben dit vele jaren bij ons in Siebengewald kunnen voortzetten.

Gedurende die jaren besloten we, om het weekend een beetje meer sjeu te geven, aan elk jaar een thema vast te koppelen. Met op zaterdagavond altijd een heuse Bonte Avond. Zo ook in 2010. Thema: ‘The V-Factor’, een parodie op het toen populaire programma ‘The X-Factor’.

Net als iedereen studeren ook wij, Theo en ik, een act in. De avond is een succes, er is zelfs een ‘filmploeg’ die alles op beeld vastlegt. Met ‘Ik zie een ster’ proberen wij de familie te vermaken. Door Theo’s komische en een beetje zijn ‘ik-moet-maar-ik-wil-het-eigenlijk-niet’ uitstraling lukt dat aardig! De avond eindigt zoals altijd in een grote kring rondom een groot kampvuur.
Gezellig praten, drinken, knabbelen en zingen. En ondertussen alweer stiekem plannen maken voor het volgende jaar.

Doch één jaar later belanden we midden in een nare film. Theo, mijn grote lief, moet het leven na een kort maar heftig ziekbed loslaten. Wie had kunnen bedenken dat ons liedje van toen, ‘Ik zie een ster’, werkelijkheid zou worden? Bij het horen van dit lied lopen dan ook altijd spontaan de rillingen over mijn lijf… Zo ook vandaag, 6 april 2020.

‹ Terug naar nieuwsoverzicht