Mam
Afgelopen dagen heb ik me gebogen over onderstaande blog waarin ditmaal mijn moeder de hoofdrol heeft.
Waarom zij? Dat zal ik jullie vertellen.
Door haar hoge leeftijd en gebreken is haar wereld een stuk kleiner geworden. Van de mensen om haar heen houdt ze alles bij. Ze geniet, ondanks alle narigheid, van het leven en wil voorlopig nog even op deze aardkloot blijven. Maar ze moet/wil dan wel iets hebben om naar uit te kijken.
Wat? In deze blog vertel ik jullie daar alles over. Let op: Dit is de eerste van een hele serie. Hou deze pagina daarom goed in de gaten!
Oud worden is leuk, maar oud zijn...
Mams lichaam is oud, versleten, ziek en zwak, 92 jaar oud.
Mams geest doet het nog goed, alhoewel ze dat zelf ontkent. Ze kan alles gewoon niet meer zo goed onthouden, doch als ze de tijd neemt weet ze het vaak wél. Wij, de kinderen, vinden haar afgezien van alles super sterk.
Ze woont op zichzelf en denkt er niet aan om het huis, haar vertrouwde omgeving, te verlaten. Op de Kruilier wil ze blijven wonen tot haar laatste snik.
En oh ja, niet onbelangrijk, ze is ook eigenwijs.
Goede zorg
Ze krijgt veel hulp van familie en buurvrouw, de mantelzorg is elke dag aanwezig. Zo krijgt ze op tijd een glaasje fris, een broodje, een kop soep, schone kleren, warm eten. Tevens zorgen zij voor een schone aanrecht, dat ze haar rollator niet vergeet te gebruiken, een geveegde stoep, het snoeien van struiken, het planten van nieuwe coniferen die ze achteraf toch wel erg duur vindt voor, zoals ze zelf zegt, die paar weken dat ik nog leef.
Inleveren
De laatste 2 jaar, vanaf haar 90e verjaardag, gaat het duidelijk minder goed met haar. Ze heeft meer pijn, het eten smaakt haar vaak niet, met als gevolg veel gewichtsverlies. Niet leuk. Om meer sjeu aan dit leven te geven probeert ze elke keer naar iets toe te leven. Dat begon met de geboorte van haar 5e achterkleinkind, Max, in februari 2017. Daarna het overkomen vanuit Canada van haar zus Dora in juni. Ondertussen blijft ze goed op de hoogte van ons wel en wee.
2019
Nu, aangekomen in 2019, is de eerste streefdatum op de kalender 1 februari, de dag dat ik de sleutel van mijn nieuwe huis in Beuningen krijg.
Maar ze heeft meer nodig. In de wandelgangen horen we fluisteren dat tante Dora plannen heeft om in april weer naar Nederland te komen. We wachten af…
Herdenken
In de krant valt mijn oog op een artikel over ‘75 jaar Market Garden’. Wauw, dan is het alweer 5 jaar geleden dat we met ons gezin langs de Rijksweg in Reek de ‘geallieerden’ stonden toe te juichen.
Op dezelfde plek waar mam 75 jaar geleden, op 19 september 1944, ook stond. Een dag die bij mam diep in haar geheugen staat gegrift.
In haar boek “Welkom bevrijders!” verhaalt ze over die dag, de oorlog en de vele avonturen van haar familie en zichzelf.
Market Garden
Op internet zie ik dat er al vele activiteiten staan gepland rondom de komende herdenking van Market Garden. Ik realiseer me dat de mensen die dit hebben meegemaakt, mochten ze nog leven, nu allemaal op zeer hoge leeftijd zijn. Hoeveel zouden er nog over mee kunnen praten?
Ineens krijg ik een idee.
1944
Hoe mooi zou het zijn om jullie, samen met mam, mee terug te nemen naar 1944 met haar verhalen, herinneringen die nu door onze gesprekken naar boven komen.
Elke maand een verhaal, van januari tot en met september, terug in de tijd, terug naar 1944.
Elke keer weer een datum waar mam naar toe kan leven.
En wij nu ook!
Wordt vervolgd!
Lieve groet,
Anneliese
