Gedicht: 'Eten wat de pot schaft'
Eten wat de pot schaft
De Tafel
Het tafelkleed ontbrak op de grote tafel bij ons in de Lagebaan
De vele eters schoven (soms luidruchtig) rond die tafel aan
Het bestek was eenvoudig: lepel, vork, soep- en sauslepel, schuimspaan
De dampende potten eten kwamen in het midden van de tafel te staan
De Soep
Zondags was er kip of rundsoep, er mocht altijd een mee-eter komen
De Doordeweekse soep was machtig, meestal van erwten of bonen
De bonen en erwten werden de dag te voren in water geweekt
Een hiel of ribkus van het varken, maakten de soep compleet
De Aardappelen
Ook de aardappelen (piepers) schilde men de avond te voren
Twee van de twaalf werden ‘tot ongenoegen’ daarvoor uitverkoren
Een emmer vol, en moeder maar roepen… “schel nie zò dik!”
Wij, de kleinsten telden de plonsen in het water, hadden samen schik
De Groente
Vele dagen in de week was het stamppot, van groenten uit eigen hof
Witte en savooienkool, wortelen, ook zuurkool of een en ander lof
Zaterdags deden ze spek bakken, daar deden ze schijfjes piepers in
Brood met spek, ook nog een bord brokkenpap, dat ging er altijd in
Het Vlees
Zondags kregen wij gekookte piepers en jus van vlees of groentenat
Het vlees was verse worst, kip of hachee van een grote varkenslap
Maar vrijdags was er haring en eieren, dan was het vastendag
Met rijstepap toe, wou iedereen dat het iedere dag vrijdag was
Het Nagerecht
Ook kregen wij zondags pudding, en werd nog iets lekkers beloofd
Van eigen fruit, kersen, bessen, bramen, werd nog een sausje gekookt
Iedereen bleef aan tafel, bang dat een ander hun portie wegnam
Ja, de grootste deden graag plagen, maakten de kleinsten graag bang
Bidden en Werken
‘Eten wat de pot schaft’, niemand mocht vragen, niemand deed klagen
Wij baden iedere dag ‘De Engel des Heeren’, soms met rammelende magen
Aan het eten werd vroeger heel veel tijd… en handwerk besteed
Niemand bij ons in de Lagebaan, heeft zich aan werk en eten verveeld
Gedicht geschreven door Betsy van der Zanden-van der Heijden
