Mijn nieuwe relaxstoel en ik

Zaterdag 21 april 2018


Snuffelstage
Een apart koppel, die stoel en ik. We moeten elkaar nog leren kennen. Hij is van het rustig aan doen, ik van het werken. Hoe ga ik om met deze stoel? Hoe zet ik hem überhaupt goed neer? En hoe vaak ga ik buiten in die stoel zitten? Dat wordt nog oefenen. 

Cadeau
Afgelopen zondag kreeg ik van de familie een mooie relaxstoel. Zij vinden dat ik wat vaker een rustmomentje moet nemen. Daar kan ik ze eerlijk gezegd geen ongelijk in geven. Het is gewoon dat als ik om me heen kijk, er altijd wel iets is wat mijn aandacht vraagt, dus blijf ik altijd bezig.

“En waar zet je de stoel neer?”, vraagt mijn schoonzus.
“Daar moet ik even over nadenken”, antwoord ik. Want ja er zijn zoveel mogelijkheden.
De volgende dag ga ik op onderzoek uit. Waar zal ik die stoel neerzetten, waar zit ik het liefst? 

Mijn plekje
Ik ben een rijk mens als ik zo om me heen kijk, rijk aan mooie plekjes. Toen wij nog ons restaurant draaiden, hadden we daar geen oog voor. Altijd aan het werk.
Maar als het leven ‘STOP’ zegt, gaan je ogen open en ga je relativeren.
Sindsdien kijk ik op een andere manier om me heen. Althans, dat probeer ik, want het werk blijft aan me trekken. 

Zoekt en gij zult vinden
Op zoek naar ‘mijn plekje’ struin ik, met de (lichtgewicht) stoel onder mijn arm, het terrein af.

Ik begin op de stoep achter het huis, waarbij ik uitkijk op de boomgaard waarvan de fruitbomen nu volop in bloei staan. In de zon en uit de wind, mooi! En voor de avond naast de houtkachel! 

Onder de tamme kastanjeboom, waarin de grote ouderwetse schommel hangt, is ook zo’n mooie plek. Nu is de boom nog kaal, maar vanaf juni zit de boom vol in het blad en is het de meest natuurlijke parasol die je maar kan bedenken. Plus altijd heerlijk koel onder die boom. 

Ze pikken een graantje mee
Als ik langs de kippen oploop zie ik dat ze mij helemaal volgen. Altijd blij als er leven in de brouwerij is. Met de stoel in de kippenren, bij de duiventil? Of onder de oude stoofperenboom? Ook geen gekke locaties, daar wordt ik ook blij van! 

Reeds bezet
Eén stap verder sta ik onder de veranda bij het vakantiehuis De Paardenstal. Ja natuurlijk, óók zo’n schitterende plek. Onder de walnotenboom, bij de steenuilenkast. Maar ja, het huisje is zo goed als het hele jaar in gebruik door de vakantiegangers, daar kan ik niet zomaar met mijn stoel aanschuiven. 

Dan maar naar de kas. Buiten of binnen? Bij de frambozen gonst het van de hommels en binnen is het door het mooie weer bloedje heet. Als ik hier straks alle planten heb uitgezet is het uiteraard een tropisch paradijsje. 

Op naar het water
Vandaar slenter ik naar de vijver. De steiger. Theo’s plekje. Super. Om daar in de namiddag te gaan zitten, met oud brood voor de vissen, dat is gewoon genieten. Dan buitelen de koi-karpers over elkaar heen en kijken de waterkipjes of ze ook een stukje brood mee kunnen pikken. Dit is een echt overpeinsplekje. 

Keuzes volop
Terug richting huis kan ik twee kanten op. Naar de vóórkant waar elke zomer het terras voor de gasten staat. Óf naar de achterkant waar de binnentuin is. 100 jaar geleden was dit de moestuin. Deze is geheel ‘ommuurd’ door groen. De ransuilen zitten hier ’s nachts graag. Ik hoor ze dan regelmatig met elkaar ‘praten’. Hier zit ik lekker beschermd en heb ik geen last van pottenkijkers.

Ondertussen zie ik dat het gras gemaaid moet worden. Ik parkeer de stoel in de garage en start mijn zitmaaier. Dit doe ik graag, zittend op mijn tractortje het gras maaien. Niet vanwege het gras of het maaien, nee, dan kan ik namelijk mijn gedachten de vrije loop laten. 

In de relaxstand
Op dat moment realiseer ik me dat de maaier al jaren het surrogaat is van mijn nieuwe relaxstoel. Ze hebben dezelfde functie, tot rust komen, mijn koppie leeg maken. Theo zou zeggen: “Bij de een zit je op je luie reet, bij de ander is het praten en breien tegelijk, dus…” 

Conclusie
Op het einde van mijn rondtoer besef ik dat waar ik de stoel ook ga neerzetten, het allemaal unieke stekkies zijn. Het uitzicht is elke keer schitterend. En als ik mijn ogen dichtdoe geniet ik van de geluiden van de vogeltjes, de ‘stilte’ van het boerenland. Daar waar het leven goed is… 

Huis te koop
Op de achtergrond hoor ik daarbij het nummer van Lucifer, met de karakteristieke stem van Margriet Eshuijs: “House for sale”
https://youtu.be/3qL5-mF6Cv4 

Relax ze,
Anneliese

FotoFoto